شعر ریاضی
منحنی قامتم، قامت ابروی توست
خط مجانب بر آن، سلسله گیسوی اوست
حد رسیدن به او، مبهم و بی انتهاست
بازه تعریف دل، در حرم کوی دوست
چون به عدد یک تویی، من همه ی صفرها
آن چه که معنی دهد قامت دلجوی توست
پرتو خورشید شد، مشتق از آن روی تو
گرمی جان بخش او، جزئی از آن خوی توست
بی تو وجودم بود، یک سری واگرا
ناحیه ی همگراش، دایره ی روی توست
******************
باز هم خواب ریاضی دیده ام خواب خطهای موازی دیده ام
خواب دیدم خوانده ام ایگرگ زگوند خنجر دیفرانسیل هم گشته کند
از سر هر جایگشتی می پرم دامن هر اتحادی می درم
دست و پای بازه ها را بسته ام از کمند منحنی ها رسته ام
شیب هر خط را به تندی می دوم گوش هر ایگرگ وشی را می جوم
گاه در زندان قدر مطلقم گه اسیر زلف حد و مشتقم
گاه خطها را موازی میکنم با توانها نقطه بازی میکنم
لشکر تمرین دارم بیشمار تیغی از فرمول دارم در کنار
ناگهان دیدم توابع مرده اند پاره خطها، نقطه ها ، پژمرده اند
در ریاضی بحث انتگرال نیست صحبت از تبدیل و رادیکال نیست
کاروان جذرها کوچیده است استخوان کسرها پوسیده است
از لگ و بسط نپر اثار نیست ردپایی از خط و بردار نیست
هیچکس را زین مصیبت غم نبود صفر صفرم هم دگر مبهم نبود
آری آری خواب افسون میکند عقده را از سینه بیرون می کند
مردم از این ایکس و ایگرگ داد ،داد روزهای بی ریاضی یاد باد
******************
شاعر این مثنوی دیوانه نیست با ریاضی خوانده ها بیگانه نیست
روز و شب خواب ریاضی دیده ام خواب خطهای موازی دیده ام
كاش در دنیا نشان از غم نبود صفر صفرم اینقدر مبهم نبود
حال ،بشنو اندكی از رشته ام مثل یك زالو به خونش تشنه ام
در ریاضی چهره ای شاداب نیست هشت ترمی که در اینجا باب نیست
بچه ها پیوسته دشنامش دهند گوش خود اما به فرمانش دهند
ای ریاضی ،ای ریاضی چیستی؟ می بری هردم به تیغت ،كیستی ؟
تاكه اسمت بر زبانم سبز شد كل مغزم پیچهایش هرز شد
از ریاضی گشته خر باهوش تر کرده کمتر راه خود را با وتر
چون برای درسهایی مثل جبر گاو نر می خواهد و یك مرد گبر
شخصیتهایی چنان فرما وگوس هر كدامش قامتم را داده قوس
بهر تنها یكصدم پایان ترم جمله می لولند انجا مثل كرم
مجموعه ی غم را بنه در یــک پرانتز روی لبـــانت آکلاد خنــــده وا کـــــن
گردآوری کن عشق را در یک کروشه تقسیم بـــر مجموع مخلوق خدا کن
یک صـــــــفر بردار از فراز نون محنت بـا نقطه ی بای محــبت آشـــنا کـــن
در زندگی هر گز میاور خم بر ابــــرو سینوس های چهره را بی انحنا کـن
هر نامساوی را مساوی کردن اولی دلتــــای قلبت را بری از کینه ها کن
منزل مکن در زیــر رادیــــکال دنــــیا یا خویش را با یک توان زآنجا رها کن
از نقطه ای بر روی مختصات ذهنت خـطی برای مـــهربانی ها جــدا کــن
منها مکن ما را ز خــوان بی دریغت بردار لطفت را خدایا سوی مــــــا کن
******************
شنو از دانشي كه بي كران است شگفتي ها دراين دريا نهان است
رياضي مثل يك قوي سبكبار به نرمي بر روي هستي روان است
درخشنده تراز یک قرص خورشید فروغش بین دانش ها عیان است
دونده همچو آهوي سبك پی به باغ علم و دانش او دوان است
هماره غرق گلهاي بهاری علوم پايه را بي او، خزان است
نگهدار حريم علم و دانش علوم پايه گله ، او شبان است
حسابان درگلستان رياضی بسي خرم چو يك سرو چمان است
مكان هندسي بسيار زيباست تو گويي باغ زيباي جنان است
عروسي همچو مشتق در حسابان به مثل دلبري ابرو كمان است
نسيم جانفزاي كاكل حد دواي درد جمله عاشقان است
توپولوژي نخستين درس زيبا جميل و نوبر و خيلي جوان است
حساب،ديفرانسيل چون مرمرناب شكيل و صاف و زيبا و گران است
وجود هندسه چون مخمل نرم حرير و سندس و برد يمان است
مثلث با سه ضلع ساده بنگر هزاران دايره در وي نهان است
دواير همچو خون سرخ ، جاری درون پيكرش دايم روان است
نقاط و صفحه و خط و فضا را براي هندسه چون جان جان است
درون كشور اشكال و احجام شهي مانند نقطه حكمران است
شعاع دايره همراه خوبان وتر با مركز و قطر و كمان است
بيا چون دايره گردنده باشيم كه رقص او چو رقص مهوشان است
شعاع و مركز و قطر و وترها براي دايره گوش و زبان است
