مولوی خواجه غوث الدین احراری(ره)
تحصیل در حوزه علمیه احناف خواف: با مراجعت مرحوم حاج مولانا خواجه شمس الدین مطهری (ره) از هندوستان در سال 1326 و تاسیس حوزه علمیه احناف خواف، در زمره اولین شاگردان ایشان قرار گرفته و تحت نظر مولانا مطهری (ره) علوم متداول زمان از جمله صرف و نحو، منطق، تفسیر ، معانی بیان، حدیث و فقه را تکمیل نموده و فارغ التحصیل شدند.
مرحوم پس از فراغت از تحصیل به عنوان مدرس حوزه علمیه احناف خواف برگزیده شده و به تربیت شاگردان همت گماشتند و با مسافرت به شهرها وروستاهای منطقه جهت ترویج فرهنگ قرآنی و معارف دینی به جمع آوری اعانات مردم نیز مشغول شدند. پس از وفات مرحوم مولانا مطهری (ره) در سال 1369 ایشان همکاری صمیمانه ی خود را با خلف صادق مولانا مطهری ادامه داده و به عنوان یار شفیق و همکار صدیق در کنار حاج مولانا خواجه حبیب الرحمان مطهری (دام ظله العالی ) قرار گرفتند تا امور دینی و اجتماعی مردم را سرپرستی نمایند، این همکاری تا سال 1384 که به حکم خداوند دربستربیماری قرار گرفتند، به صورت همه جانبه ادامه یافت.
امام جماعت مسجد خطیب و امام جمعه :مرحوم خواجه غوث الدین احراری (ره) به دلیل اشتهار به پرهیزگاری از سال 1334 به امامت مسجد خطیب مشغول شده و همه تلاش خود را در جهت حل مسائل دینی و مشکلات اجتماعی مردم به کار بستند. با وفات مرحوم خواجه صدر الدین احراری (ره) والد محترم ایشان در سال 1350 با تایید مرحوم مولانا مطهری (ره) امر امامت و خطابت جمعه شهر خواف را که سابقه دویست ساله در خاندان ایشان داشت به عهده گرفتند و در این منصب سی ساله همواره زبانزد خاص و عام بوده و از کرامت نفس و پرهیزگاری این بزرگوار خاطره ها در ذهن مردم است. ایشان در سمت امامت جمعه و جماعت (1334 تا 1384) مجموعا حدود نیم قرن را به خدمت در حوزه مسائل دینی، اجتماعی ، اخلاقی و خانوادگی مردم سپری نموده و پس از آنکه به دلیل بیماری قادر به ادامه خدمت نبودند، خلف صالح ایشان جناب مولوی خواجه صدرالدین احراری (حفظه الله)، که از تربیت شدگان و فارغ التحصیلان حوزه علمیه احناف خواف هستند، بنا به در خواست مردم و تایید مرحوم و علمای کرام به امامت جمعه و خطابت برگزیده شدند، که آن را به حق باید عطیه ای الهی شمرد. روح این عالم ربانی در روز چهارشنبه 30/6/1390 از قفس تن، سیر ملکوتی خود را آغاز کرد و خیل مشتاقان و ارادتمندانشان را در حسرت دیدارش، در عالم خاکی تنها گذاشت. روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد
